Bezinning

Het is weer december. In Nederland de feestmaand bij uitstek, maar voor velen ook een maand voor bezinning. Weer een jaar bijna voorbij. Even tijd om stil te staan bij wat dat jaar heeft gebracht.

Voor mij persoonlijk zit er niet alleen een jaar bijna op, maar is er ook bijna weer een levensjaar voorbij. En melancholisch als ik kan zijn, geeft me dat altijd extra motivatie stil te staan bij de maanden die geweest zijn. Even stil staan bij wat is geweest. En wie mij ergens op sociale media volgt weet dat er altijd genoeg is om op terug te kijken. Vooruit kijken doe ik liever niet. Het leven heeft mij al vaak genoeg laten weten dat vooruit kijken voornamelijk koffiedik kijken is. Het pakt altijd anders uit dan ik van te voren had bedacht.

Maar dit jaar ontkom ik er niet aan. Sinds vrijdag weet ik dat ik vooruit zal moeten gaan kijken. Vrijdag kreeg ik te horen dat mijn contract bij mijn werkgever op 14 december afloopt. Door economisch zwaar weer worden er geen contracten meer verlengd en al helemaal niet meer omgezet in een vaste aanstelling, iets waarvoor ik nu in aanmerking zou komen. Vanaf 14 december ben ik werkende moeder af.

Dat tijdelijke contracten niet meer werden verlengd was mij bekend. De datum van het aflopen van het contract was even een verrassing, maar voor de rest voelde ik vooral berusting. Het is niet anders. En het is niet zo dat wij als gezin financieel afhankelijk zijn van die paar centen die ik binnenbracht.

Maar vrijdagavond begon er een ander gevoel op te zetten. Ik ben toch verdrietig dat ik mijn baan kwijt ben. Niet alleen om het werk zelf, maar het is toch ook een onderdeel van mijn leven. Het geeft me iets anders om over te praten dan het huishouden en de kinderen. Het laat me andere talenten aanspreken. Het heeft mijn zelfbeeld veranderd. Het geeft me voldoening. Kortom, dat baantje van een paar uurtjes voor een paar centen is onderdeel geworden van mijn identiteit.

Een deel van mijn identiteit zal gaan veranderen. Het is aan mij om te beslissen hoe ik dat wil gaan invullen. Voorlopig heb ik nog geen flauw idee. Ik hoop dat de tijd het me zal leren.

Het is weer december. Voor mij een tijd om te beschouwen wat het afgelopen jaar mij gebracht heeft. Wat heeft het leven mij gegeven, wat heb ik er mee gedaan, wat heeft het mij opgeleverd? De conclusie zal wel hetzelfde zijn als alle andere jaren. Ik heb veel opgestoken van wat het leven mij bracht, maar aan het eind van het jaar zit ik met meer vragen dan antwoorden. Dat zal wel nooit veranderen.