Ach wat een straf, ook vandaag heeft u een zo goed als lege agenda.
Wederom een dag lang bijna niets moeten. Enkel uitslapen, iets met eten en wat
rondlopen met de hond. Om niet helemaal lui te worden zet u tussendoor een keer
de wasmachine aan en doucht u zeer uitgebreid. Van al dat zitten niksen wordt u
namelijk erg suf.
Wanneer u ’s middags met de hond wandelt wacht u een
verrassing. U loopt meestal een rondje door het park waarbij u een klein stukje
van de parkeerplaats van het zwembad oversteekt. En daar komen de hond en u uw
jongste zonen tegen. Zij zijn wezen zwemmen en gaan net weer op weg naar het
logeerhuis waar manlief ze over een uurtje weer gaat ophalen.
Is het voor u een verrassing uw zonen daar tegen te komen,
uw hond vindt het maar vreemd. Het duurt even voor hij door heeft wie hem
roepen, maar plots lijkt hij ze te herkennen. Hij rent naar ze toe om ze te begroten.
Helaas zijn er zoveel vreemde kinderen
bij die hem allemaal roepen en willen aaien dat hij bang en zenuwachtig wordt.
Na een knuffel van jongste en een zwaai van middelste loopt u dan ook verder.
De hond heeft nog even wat zenuwachtige energie en
enthousiasme kwijt te raken. Hij sprint, huppelt en racet dat het een lieve
lust is. U kunt niets ander dan heel hard lachen als u zijn capriolen ziet. Hij
heeft echt de kolder in zijn kop.
Weer thuis start u vast met de voorbereiding voor het
avondeten. Niet veel ingewikkelds maar er moeten aardig wat aardappelen worden
geschild en boontjes gedopt voor de in dit huis geliefde boontjesstamppot. En
zo heeft u het uurtje dat manlief onderweg is om de jongste mannen weer op te halen
lekker voor uzelf. Kan en mag u eindelijk de tv van sport af zetten.
Met etenstijd zitten alle mannen weer aan tafel. En het is meteen
weer druk. Gelukkig heeft u behoorlijk kunnen uitrusten dit weekend dus
voorlopig kunt u er weer even tegen en er mee overweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten