een bijzonder kind is het

Gisteravond staat plots middelste ernstig verward beneden. Terwijl hij verwilderd om zich heen kijkt bralt hij een onsamenhangend verhaal waar ook hijzelf geen touw aan vast kan knopen. Hij stuurt zichzelf naar de wc en zegt dat hij daarna terugkomt om te vertellen wat hij nou eigenlijk wil zeggen. Hij is niet meer terug geweest in de woonkamer.

Nadat ik van de verbazing ben gekomen weet ik dat dit een eerste aanwijzing kan zijn dat middelste morgen ziek thuis is. Als hij nu goed in slaap valt waait het over. Wordt hij nog een keer wakker is het misse boel.

Hij wordt nog een paar keer wakker. Dan loopt hij naar onze kamer. Draalt wat rond. Weet niet goed wat hij wil zeggen en terwijl hij onsamenhangend bralt gaat hij weer terug naar bed.

Vanochtend werd ik twee keer van hem wakker. Een keer terwijl hij weer de deur open gooit en in de deuropening blijft staan. En een keer terwijl hij naast me in bed gaat liggen. Mocht van zijn vader als hij mij maar niet wakker maakte. Ik heb snel mijn mond weer gehouden en gedaan alsof ik sliep.

Wanneer ik oudste wakker maak vertel ik hem dat zijn broer afgelopen nacht behoorlijk heeft lopen spoken. Hij kijkt eens glazig en plots zie ik een tl-balk lampje aanspringen. Plots snapt hij het rare gedrag van zijn broertje die gisteravond de deur opengooit, de kamer binnen loopt, roept dat hij wat wil vragen en weer weg loopt.

Bijzonder is hij, onze middelste. Ondertussen heb ik geleerd dat dit betekent dat hij ziek wordt. Dat dit zijn manier is om het onbestemde gevoel van koorts en ziek zijn vorm te geven maar geloof me dat we lange tijd behoorlijk hebben gepuzzeld wat voor betekenis dit gedrag toch had.