Na nog een dag hard werken door jongste en manlief was
gisteravond de schutting helemaal af. De oude schutting was enkel nog wat
zaagafval van over en ook de rest van de tuin was weer bijna helemaal aan kant.
Bijna helemaal omdat een groot deel van het terras leeg was en jongste in het
weekend al had aan geboden de boel eens flink schoon te maken met de
hogedrukreiniger. Daar heeft hij vanmiddag mooi de tijd voor.
In de ochtend gaat u eerst samen naar Assen voor een
gesprek over eventuele ondersteuning volgend schooljaar. Het gesprek verloopt
soepel. Jongste is geheel zichzelf en vertelt open en eerlijk over de dingen
waar hij tegenaan is gelopen en waar hij nu nog tegenaan loopt. U hoeft maar weinig
aan te vullen of toe te voegen.
Na het gesprek komt er toch een boel spanning los bij
jongste. Niet erg maar omdat de aansluiting tussen bus en trein verre van
optimaal is heeft hij zeer veel tijd om tegen u aan te tateren en fysiek aan u
te hangen.
Hoe lief het ook is dat hij nog steeds uw mentale en fysieke steun
zoekt, na anderhalf uur begint het u op te breken. Eenmaal thuis bent u dus blij dat hij even
flink aan het werk kan. Daar kan hij vaak heel goed zijn ei in kwijt. En u bent
hem even kwijt. Twee vliegen in één klap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten